«1929-1980: Η ιστορία του κερκυραϊκού μπάσκετ»

Νίκος Κρητικός: «1929-1980: Η ιστορία του κερκυραϊκού μπάσκετ»

«Η έκδοση του βιβλίου αποτελεί, επίσης, ένα φόρο τιμής στους παλιούς αθλητές που έχουν φύγει από τη ζωή.»

 

Κυκλοφόρησε πριν από μερικές εβδομάδες το βιβλίο του Νίκου Κρητικού «1929-1980: Η ιστορία του κερκυραϊκού μπάσκετ» με υπότιτλο «Μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών του. Με σύντομη αναφορά των σημαντικότερων γεγονότων μέχρι και το 1990».

Πρόκειται για μια εξαιρετική προσπάθεια προκειμένου να γνωρίσουν οι συμπολίτες την ιστορία του αθλήματος αυτού στο νησί μας και να διασωθούν έγκαιρα πολύτιμα στοιχεία της ιστορίας αυτής. Ο ίδιος ο συγγραφέας Νίκος Κρητικός σημειώνει ότι «Μέσα από τις σελίδες του παρέχει τη δυνατότητα στους μεγαλύτερους να ανασύρουν μνήμες από τα νεανικά τους χρόνια, και δίνει την ευκαιρία στους νεότερους να μάθουν πως ξεκίνησε να παίζεται το δημοφιλές αυτό άθλημα στον τόπο μας.»

Ο ιστορικός του Αθλητισμού  Άκης Παυλογιάννης ανάφερε στην παρουσίαση του βιβλίου: «Ο Νίκος επέλεξε μια μέθοδο γραφής αρκετά επικίνδυνη, όμως τα κατάφερε με επιτυχία. Το υλικό ανήκει σε προφορικές μαρτυρίες κι έτσι αυτές είναι συναισθηματικά φορτισμένες, αλλά και σε εφημερίδες της εποχής οι οποίες, από τη μεριά τους είναι ιδεολογικά φορτισμένες. Με τον ίδιο να μην παρεμβαίνει, παρά μόνο να συλλέγει το υλικό και να μας το καταθέτει, αφήνοντας για εμάς να το δούμε και να το κρίνουμε. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί πως το βιβλίο δεν περιέχει μονάχα αγωνιστικά ζητήματα, αλλά και επιπλέον, σημαντικές πληροφορίες της εποχής. Πρόκειται για μια καινοτόμα προσπάθεια, που είμαι σίγουρος πως αξίζει να βρίσκεται σε κάθε βιβλιοθήκη».

Οι πρώτες σελίδες αφιερώνονται στο ξεκίνημα του αθλήματος στις Η.Π.Α. από έναν καναδό καθηγητή Φυσικής Αγωγής, τον Τζέιμς Νέισμιθ και τους 13 κανόνες που γράφτηκαν από τον ίδιο. Η εισαγωγή περιλαμβάνει επίσης:

• Σύντομη ιστορική αναδρομή στον αθλητισμό της Κέρκυρας από τα Αρχαία Χρόνια μέχρι τη νεότερη εποχή.
• Την πρώτη προσπάθεια 1929-1931 όπου τη διάδοση του μπάσκετ στο νησί προωθεί ο μητροπολίτης και μετέπειτα Πατριάρχης Αθηναγόρας μέσω της Χ.Α.Ν.
• Την επανέναρξη – Τα πρώτα πέτρινα χρόνια 1946-1948 και
• Τη χρονιά της μεγάλης αλλαγής 1949.

Στη συνέχεια το βιβλίο παρουσιάζει την εξέλιξη του αθλήματος στο νησί, διαρθρωμένη ανά δεκαετία από το 1950 ως το 1990 και ακολουθούν:

• Η παρουσία στο εξωτερικό και η καριέρα του Χριστόφορου Κρητικού
• Ιστορικά – σημαντικά φύλλα αγώνος (1961-1980)

Ο τόμος κλείνει με σελίδες μπασκετικής ιστορίας˙ μια σύντομη αναδρομη στην πορεία του αθλήματος στην ελληνική Περιφέρεια μέσα από τις αναμνήσεις των πρωταγωνιστών του, ενώ τα κείμενα συνοδεύονται από πλουσιότατο  φωτογραφικό υλικό και αναφορές των εφημερίδων της εποχής.

 Η «Μαύρη τρύπα»

Η επιβολή της Απριλιανής Δικτατορίας του 1967 επηρεάζει και την αθλητική κίνηση. Έτσι έχουμε τη λεγόμενη «μαύρη τρύπα» για το κερκυραϊκό μπάσκετ, καθώς εκείνη τη χρονιά δεν υπάρχουν αναφορές για την αγωνιστική κινηση του αθλήματος στο νησί. Τότε αρκετά τοπικά έντυπα αναστέλλουν τη λειτουργία τους και λείπουν οι πηγές που υπήρχαν για τα προηγούμενα χρόνια.

Πρόσκοποι και αμερικάνοι

Καταγράφεται η ιστορία όλων των κερκυραϊκών ομάδων που δραστηριοποιήθηκαν στο νησί σε κάθε χρονική περίοδο, ενώ ευρεία αναφορά γίνεται στις ομάδες των γυμνασίων και στην  προσφορά στο άθλημα από το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων .
Θυμάται ο Σπύρος Χρήστου στα 1956:
«Η πρώτη γνωριμία με το άθλημα έγινε στο Προσκοπείο, σε ηλικία 11 χρονών, καθώς ήμουν μέλος της 6^ης Ομάδας των Προσκόπων. Εκεί αγωνίστηκα για πρώτη φορά στα τότε εσωτερικά πρωταθλήματα της Τοπικής Εφορείας όπου έπαιρναν μέρος οι πρόσκοποι και οι ναυτοπρόσκοποι…. »

 Επίσης, μεγάλο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στις ελληνοαμερικανικές συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν κυρίως τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Τότε που τα πλοία του 6ου Αμερικανικού στόλου της Μεσογείου επισκέπτονταν πολύ συχνά την Κέρκυρα. Οι αναφορές αυτές ήταν και η αιτία το βιβλίο να ζητηθεί από την πρεσβεία των Η.Π.Α. η οποία σημειωτέον  δεν διαθέτει σχετικά στοιχεία.

Διηγείται ο Φώτης Χειμαριός στα μέσα της δεκαετίας 1950-1959:
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απορία των Αμερικανών όταν χάνανε τα παιχνίδια! Δεν μπορούσαν με τίποτα πως σ’ ένα τόσο μικρό νησί σε κάποιο μέρος της Ελλάδος, βρέθηκε, όχι απλά ομάδα να παίξουν, αλλά τους κέρδισε κιόλας! Μάλιστα οι φανατικότεροι από αυτούς ζητούσαν ρεβάνς επιτόπου αν ήταν δυνατόν! Βέβαια αυτό προκαλούσε και το θαυμασμό και το σεβασμό τους.»

Γιώργος Ζούμπος

* * *