«Analecta Catholica»

Μελετήματα Καθολικής Θεολογίας και Ιστορίας της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα

Γιώργος Ζούμπος

 Κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος του εξαμηνιαίου περιοδικού «Analecta Catholica» το οποίο εκδίδεται από το Αποστολικό Βικαριάτο Θεσσαλονίκης.

Εκτός από τα θεολογικά ζητήματα που αναπτύσσονται στις σελίδες του, ξεχωριστό ενδιαφέρον για την Κέρκυρα παρουσιάζει το κείμενο της αρχιτέκτονος Χρυσούλας Βοσκοπούλου με τίτλο «Τρία κτίρια της Καθολικής Εκκλησίας στην Κέρκυρα την περίοδο της ενετικής κυριαρχίας», το οποίο αποτελεί τμήμα αδημοσίευτης διδακτορικής διατριβής με θέμα «Δημόσια κτίρια στην Κέρκυρα την περίοδο της Βενετικής κυριαρχίας (1571-1797)».

Τα κτίρια που παρουσιάζονται είναι:

1)     Το κτίριο του Λατίνου Αρχιεπίσκοπου (Αρχιεπισκοπείο, Palazzo arciepiscopale, arcivescovato).

Οικοδομήθηκε το 1630 και παραχωρήθηκε στο Λατίνο Αρχιεπίσκοπο ως κατοικία το 1632 όταν ορίστηκε ως μητρόπολη ο ναός των αγίων Ιακώβου και Χριστοφόρου. Το οίκημα καταστράφηκε το 1745 από σεισμό και ανοικοδομήθηκε 10 χρόνια αργότερα. Στα χρόνια των Δημοκρατικών Γάλλων στέγασε το Προσωρινό Δημαρχείο της Κέρκυρας, μετά την κατάληψη από τους Ρωσοτούρκους λειτούργησε ως κυβερνείο και στα χρόνια της Αγγλοκρατίας μετατράπηκε σε δικαστικό μέγαρο. Παρέμεινε στην ίδια χρήση μέχρι το Σεπτέμβρη του 1943 οπότε κάηκε στο βομβαρδισμό της 13^ης Σεπτέμβρη. Χρόνια αργότερα ανοικοδομήθηκε με πολλές αλλαγές στη μορφή του και ως τώρα χρησιμοποιείται από την Τράπεζα της Ελλάδας.

2)     Ο μητροπολιτικός ναός των αγίων Ιακώβου και Χριστοφόρου.

Η σημερινή πλατεία του Δημαρχείου αποτελούσε στα χρόνια της Βενετοκρατίας το κοινωνικό, θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο της Κέρκυρας, καθώς στο χώρο αυτό βρίσκονταν η Καθολική Μητρόπολη, το αρχιεπισκοπικό μέγαρο των Λατίνων, η κατοικία του βενετού Βάιλου (εκεί όπου σήμερα το Δημοτικό σχολείο της  Παλιάς πόλης) και η Στοά των Ευγενών (σημερινό Δημαρχείο).

Ο ναός των Αγίων Ιακώβου και Χριστοφόρου ορίστηκε ως καθεδρικός στα 1632, αλλά  προϋπήρχε ως ενοριακός. Εδώ μεταφέρθηκαν το Γενάρη του 1633 από το Παλιό Φρούριο τα λείψανα του Αγίου Αρσενίου και παρέμειναν μέχρι το 1944.

Επέκταση του ναού έγινε επί αρχιεπισκοπείας Carlo Labia, ενώ το Σεπτέμβρη το 1943 πυρπολήθηκε. Ανοικοδομήθηκε το 1969 και πρόσφατα έγιναν εκτεταμένες εργασίες.

3)     Το νοσοκομείο της Αγίας Ιουστίνας (Santa Giustina).

Από το 1600 στο μοναστήρι της Αγίας Ιουστίνας, στη Γαρίτσα, παρέχεται από του φραγκισκανούς μοναχούς νοσοκομειακή περίθαλψη, ενώ στα χρόνια του βάιλου Francesco Gritti το νοσοκομείο αυτονομείται από το μοναστήρι το οποίο καταστρέφεται κατά τη ρωσοτουρκική πολιορκία (1799).

Σημειώνει η Χρυσούλα Βοσκοπούλου: «… θα λέγαμε ότι μέσω των κτιρίων που  δημιούργησε, η ενετική διοίκηση, έδωσε το στίγμα και τη θέση της στη μορφή της πόλης αλλά και ταυτίστηκε ή προέβαλε την εξουσία του κυρίαρχου σε θρησκευτικό επίπεδο. Η δύναμη της Λατινικής Εκκλησίας και της Ενετικής Διοίκησης εκφράζεται στο χώρο και μέσα από τα κτίρια της πλατείας του Αγίου Ιακώβου.»

 Τα υπόλοιπα άρθρα

Στον τόμο περιλαμβάνονται επίσης τα παρακάτω κείμενα:

1)     Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄: Η θύρα της πίστης

2)     Ιωάννης Σπιτέρης: Το νόημα της πίστης στην Καινή Διαθήκη και στον ιερό Αυγουστίνο

3)     Ιωάννης Ασημάκης: Η ενότητα της πίστης στην Παλαιά Διαθήκη

4)     Paolo Martinelli: Ο νέος ευαγγελισμός: «ένα ζήτημα πίστης»

5)     Χάρης Κουτελάκη: Το καθολικό χωριό «Μοναστήρια» της Τήνου

6)     Giustina Olgiati: La chiesa latina a Chio durante ildominio Genovese : le findazioni francescane

* * *