Στο 1929, τα αεροπορικά ταξίδια βρίσκονται στην εφηβική τους ηλικία και οι αεροπορικές κατασκευαστικές εταιρείες προσπαθούν να βελτιώσουν την εικόνα των προϊόντων τους. Έτσι στα 1931 το αεροπλάνο Handley Page 42 που πρωτοπαρουσιάζεται στην πτήση Παρίσι – Λονδίνο, δίνει στους επιβάτες και το πλήρωμα, την ευκαιρία για μερικές ριζικές αλλαγές, όπως ενσωματωμένο θαλαμίσκο διακυβερνήσεως (cockpit) καθώς και βελτιωμένο ουραίο πηδάλιο. Η συνομιλία μεταξύ των επιβαινόντων, επιβατών και πληρώματος, γίνεται πια χωρίς να χρειασθεί να υψωθεί ο τόνος της φωνής. Τα Handley page 42,υπηρέτησαν τις αεροπορικές συγκοινωνίες για 10 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να σημειωθεί το παραμικρό ατύχημα.

Οι επιβάτες ενθαρρύνονται να τολμήσουν και κάποια μακρυνότερα ταξίδια.Υπάρχει ήδη αεροπορική συγκοινωνία μεταξύ Βρετανίας και Ινδιών, όμως οι πολιτικές καταστάσεις και τα διάφορα τεχνικά προβλήματα, υποχρεώνουν τις πτήσεις να γίνονται μέσω Παρισίων και Βασιλείας, όπου στην Ελβετική αυτή πόλη, οι επιβάτες επιβιβάζονται στο τραίνο για τη Γένοβα της Ιταλίας. Από εκεί, μια αεράκατος τους μεταφέρει με σύντομους ενδιάμεσους σταθμούς (ένας από αυτούς ήταν και η Κέρκυρα) κατά μήκος της Μεσογείου, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Από εκεί και με άλλο αεροπλάνο, μεταφέρονται στο Καράτσι του Πακιστάν. Το ταξίδι είναι κουραστικό, όμως η μια εβδομάδα της διάρκειάς του, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις τρεις εβδομάδες, το λιγότερο, που κρατούσε το αντίστοιχο θαλασσινό.

Το πιο μακρυνό αεροπορικό ταξίδι την εποχή εκείνη, είναι μεταξύ Λονδίνου (αεροδρόμιο Croydon) και Αυστραλίας (Brisbane), μια απόσταση 12700 μιλίων (περίπου 21000 χιλιόμετρα) και με τιμή 195 λίρες στερλίνες. Το Γενάρη του 1934, ιδρύεται στην Αυστραλία η QANTAS EMPIRE AIRWAYS, για να εξυπηρετήσει τον τομέα Σιγκαπούρη – Brisbane, το τελευταίο σκέλος του μακρυνού αυτού ταξιδιού.
Στην αρχή η αεροπορική συγκοινωνία μεταξύ Βρετανίας και Αυστραλίας, εξυπηρετεί μόνο τις ταχυδρομικές υπηρεσίες, τον επόμενο όμως χρόνο, η γραμμή ανοίγει και για επιβάτες. Η διαδρομή κρατούσε 12,5 μέρες.

ΟΙ ΑΕΡΑΚΑΤΟΙ CAMS53 και CAMS55

Στα τέλη της δεκαετίας του 20 η γαλλική εταιρεία CAMS (Chantiers Aero-Maritimes de la Seine) κατασκευάζει σε σχέδια του Maurice Hurel τη μεταφορική αεράκατο CAMS 53 η οποία βρίσκεται σε επιχειρησιακή ετοιμότητα το 1928.
Βασίζεται σε βελτιώσεις του ανεπιτυχούς μοντέλου CAMS51 και οι πρώτες 4αγοράζονται από την Aeropostale για τη γραμμή Μασσαλία-Αλγέρι. Κατασκευάζονται συνολικά 30 σε πέντε εκδόσεις (που διαφοροποιούνται στις ποσότητες καυσίμων και στις μηχανές) και χρησιμοποιούνται από την Aeropostale και την AULO (Air Union Lignes D’ Orient). Η AULO τις χρησιμοποιεί αρχικά για μεταφορά ταχυδρομείου και μετά και επιβατών στη γραμμή Μασσαλία-Νάπολη-Κέρκυρα-Μεγάλο Πεύκο-Καστελόριζο-Βηρυτός.
Στις 23 Απρίλη 1933 η F-ALCE καθώς πετά από τη Νάπολη προς την Κέρκυρα προσκρούει σε βουνό στην περιοχή του Cerzeto και καταστρέφεται.
Μετά την ενοποίηση των διαφόρων γαλλικών αεροπορικών εταιρειών στην Air France το 1933, οι CAMS53 παραμένουν σε χρήση μέχρι το 1935.

ΟΙ ΑΕΡΑΚΑΤΟΙ “LIORE ET OLIVIER H.242” (LEO H.242)

Με σκοπό την αντικατάσταση των μικρών αερακάτων τύπου Η-19 η LIORE ET OLIVIER κατασκευάζει μεταξύ 1929 και 1936 τη σειρά Η-24 σε 21 συνολικά αντίτυπα. και σε διάφορες εκδόσεις. Το πρωτότυπο Leo H-240 πετά το Νοέμβρη του 1929 και είναι μονοπλάνο με δύο μηχανές Renault των 500 ίππων σε διάταξη Tandem. Μπορεί να μεταφέρει 10 επιβάτες με κάθε πολυτέλεια, ενώ τα CAMS 53 μετέφεραν 4 ως 6. Έχει ακτίνα δράσης 800 Km οπότε μπορεί να διασχίσει τη Μεσόγειο χωρίς στάση. Κατασκευάστηκαν 3 αεράκατοι που χρησιμοποιήθηκαν από την Aeropostale και την Air Union.
Ακολουθούν οι εκδόσεις Η-241και Η-242, με επικράτηση στην παραγωγή της Η-242 καθώς ανταποκρίνεται πληρέστερα στα νέα εμπορικά και συγκοινωνιακά δεδομένα. Τον Ιούνη του 1932 η Air Union παραγγέλνει 14 αερακάτους της σειράς αυτής και η πρώτη πετά το Μάρτη του 1933. Η αεράκατος Η-242 είναι μονοπλάνο με μεταφορική ικανότητα 15 επιβατών και διαθέτει τέσσερις εννεακύλινδρους αερόψυκτους κινητήρες τύπου Gnome Rhone 350 ίππων, τοποθετημένους επάνω στα φτερά, σε διάταξη Tandem. Αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 225 Km/h σε ύψος 1000 2 m, έχει ακτίνα δράσης 1000 Km και μπορεί να πετάξει σε ύψος 4.500 m. Τα φτερά είναι χρωματισμένα και στις δύο επιφάνειες πορτοκαλί ώστε το σκάφος να μπορεί να εντοπιστεί εύκολα σε περίπτωση αναγκαστικής προσθαλάσσωσης ή πτώσης στο έδαφος.

Το 1933 οι Η-242 εκτελούν τα δρομολόγια Μασσαλία-Αλγέρι, Μασσαλία-Τύνις μέσω Αιακίου Κορσικής και Μασσαλία-Νάπολη-(Κέρκυρα)-Αθήνα-Τρίπολι.
Δεκατέσσερις Η-242 ανήκουν πλέον στην Air France το καλοκαίρι του 1934 μετά την ενοποίηση των εταιρειών. Τα ονόματά τους είναι τα ονόματα των πόλεων που ήταν προορισμοί τους.
Το 1935 δρομολογούνται και στη γραμμή Μασσαλία-Δαμασκός-Μπανγκόκ-Βιεντιάν-Ανόι μια φορά την εβδομάδα, ενώ οι αεράκατοι CAMS 53 αποσύρονται..
Η γραμμή για Βηρυττό ακολουθεί το δρομολόγιο: Μασσαλία (Etang de Berre) – Νάπολη – Κέρκυρα – Αθήνα (Παλαιό Φάληρο ή Μεγάλο Πεύκο) –
Καστελλόριζο – Βηρυτός.
Τα δρομολόγια διακόπηκαν μετά την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο, τις 10 Ιούνη 1940.
Σε αυτήν την περίοδο:
* Η F-AMOU «VILLE DU TYNIS» χάθηκε σχεδόν αμέσως μόλις τέθηκε σε υπηρεσία.
* Η F-ANQG «VILLE DE NICE» έπεσε στις 8-5-1936 στη θάλασσα, 80 χιλιόμετρα βόρεια του Αλγερίου και χάθηκε γιατί ο μηχανικός διέκοψε από λάθος την τροφοδοσία των κινητήρων.
* Η F-ANPB «VILLE DE BONE» ενώ προσπαθούσε να αποθαλασσωθεί στις 9-2- 1938 μέσα σε πυκνή ομίχλη, έπεσε πάνω σε μια προβλήτα της υδροσκάλας του Marignane στο Etang de Berre, κάηκε και βυθίστηκε. Οι τέσσερις επιβάτες και τα τέσσερα μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν.

ΟΙ ΑΕΡΑΚΑΤΟΙ «DORNIER WAL»

Μία ακόμα ευρωπαϊκή αεροπορική εταιρεία που χρησιμοποιεί κατά το Μεσοπόλεμο την Κέρκυρα σαν ενδιάμεσο σταθμό στα ταξίδια είναι η ιταλική Aeroexpresso.η οποία χρησιμοποιεί αρχικά ιταλικής κατασκευής αερακάτους τύπου Dornier Wal (φάλαινα).
Η αεράκατος Dornier Wal είχε ανώτατη ταχύτητα 180 χιλιόμετρα ανά ώρα και ταχύτητα ταξιδίου 140-155 χιλιόμετρα ανά ώρα. Το ανώτατο ύψος πτήσης ήταν 3500 μέτρα.
Οι κινητήρες ήταν τοποθετημένοι σε διάταξη TANDEM, ή 2 HISPANO SUISA 300 HP ο καθένας ή 2 ROLLS ROYCE EAGLE IX- 360 ΗΡ ο καθένας. Σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιούνταν 2 PIAGGIO JUPITER 450 HP ο καθένας.

ΟΙ ΑΕΡΑΚΑΤΟΙ «SHORT S.17 KENT»

Στα 1930 η ιταλική κυβέρνηση δεν δίνει πλέον τεχνικές διευκολύνσεις στις βρετανικές αερακάτους που προσεγγίζουν στα λιμάνια της. Η Imperial Airways αναγκάζεται να αναζητήσει αερακάτους οι οποίοι θα πετούν από το Μεράμπελο της Κρήτης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χωρίς να χρειάζεται ανεφοδιασμός σε ιταλική αποικία.
Σχεδιάζεται έτσι η σειρά Short S.17 Kent και κατασκευάζονται τρεις αεράκατοι: οι G-ABFA Scipio, G-ABFB Sylvanus και G-ABFC Satyrus οι οποίες μένουν στην ιστορία της αεροπορίας και ως αεράκατοι της σειράς Scipio. Το πλήρωμά τους αποτελείται από: 2 χειριστές, 1 ασυρματιστή/ναυτίλο και ένα φροντιστή για τους επιβάτες, ενώ μεταφέρουν 16 επιβάτες με πολλές ανέσεις, αναπτύσουν μέγιστη ταχύτητα 137 μίλια ανά ώρα, ταξιδεύουν με 105 μίλια ανά ώρα σε ύψος 17000 ποδια και έχουν ακτίνα ενέργειας 450 μίλια. Έχουν διπλό κατάστρωμα πτερύγων μεταξύ των οποίων είναι τοποθετημένοι τέσσερις αστεροειδείς κινητήρες τύπου BRISTOL JUPITER X FMB των 555 ίππων ο καθένας.
Η κατασκευή αρχίζει τον Οκτώβρη του 1930 και στις 24 Φλεβάρη 1931 το Scipio πετά με τον αρχιχειριστή της Εταιρείας J. Lankester Parker ενώ το Μάη αρχίζει να ταξιδεύει στη Μεσόγειο. Το Sylvanus πετά στις 31 Μάρτη 1931 και στις 2 Μάη το Satyrus, τελευταίο της σειράς.
Από τις 16-5-1931 μέχρι τις 30-10-1936 εκτελούν δρομολόγια στη γραμμή: Μπρίντιζι – Κέρκυρα – Αθήνα – Άγιος Νικόλαος Μεραμπέλλου Κρήτης – Αλεξάνδρεια Αιγύπτου. Για κάποια περίοδο πηγαίνουν από την Αθήνα στο Καστελόριζο (Μεγίστη) και μετά στη Βυρητό.
Το G-ABFΒ «SYLVANUS» αναφλέγεται στις 9-11-1935 στο Μπρίντιζι κατά τον ανεφοδιασμό σε καύσιμα και καταστρέφεται χωρίς θύματα.
Το G-ABFA «SCIPIO» βυθίζεται στις 22-8-1936 κατά την προσθαλάσσωση στον Άγιο Νικόλαο Μεραμπέλου προερχόμενο από την Αλεξάνδρεια. Σκοτώνονται δύο βρετανοί στρατιωτικοί και τραυματίζονται οι υπόλοιποι επιβάτες.
Εν τω μεταξύ κατασκευάζονται οι νέες αεράκατοι τύπου «SHORT S.23 EMPIRE FLYING BOAT» με ένα κατάστρωμα πτερύγων και τέσσερις κινητήρες και αρχίζουν δρομολόγια στις 30-10-1936.

Γαλλικές αεράκατοι τύπου CAMS 53 της εταιρείας AULO στον όρμο του Αγίου Νικολάουμεταξύ των ετών 1929 και 1930

ΟΙ ΑΕΡΑΚΑΤΟΙ ΚΛΑΣΗΣ “C” ΤΗΣ SHORT

Το Δεκέμβρη του 1934 η Imperial Airways παραγγέλνει στην εταιρεία Short Brothers Ltd στο Rochester, 28 μεγάλες αερακάτους (τελικά κατασκευάστηκαν 31) με σκοπό να καλύψει όλες τις υπερπόντιες αεροπορικές ανάγκες της Αυτοκρατορίας.
Το πρώτο σκάφος της παραγγελίας, το G-ADHL Canopus, εγκαινιάζει τη σειρά αερακάτων «C» Short S.23 Empire flying boat και βρίσκεται σε επιχειρησιακή ετοιμότητα τον Οκτώβρη του 1936. Πρόκειται για το μεγαλύτερο μονοπλάνο μεταφορικό επιβατών της εποχής του. Τα 14 σκάφη της σειράς «C», όπως έμειναν γνωστά, καθώς όλα τα ονόματά τους αρχίζουν με το γράμμα “C”, είναι τα: Cavalier, Caledonia, Calpurnia, Cameronian, Canopus, Capella, Caribou, Cassiopeia, Castor, Centaurus, Corinna, Coogee, Coriolanus, και Corsair.
Τέσσερις κινητήρες Bristol-Pegasus ισχύος 910 ίππων ο καθένας, δίνουν στο βάρους 20 τόνων σκάφος μέγιστη ταχύτητα 200 μιλίων ανά ώρα σε ύψος 5.500 ποδών και μέγιστο ύψος πτήσης τα 20.000 πόδια.
Η γιγάντια αεράκατος διαιρείται σε δύο καταστρώματα και υπάρχει χώρος για 24 επιβάτες στο κάτω κατάστρωμα και για 3.000 λίμπρες ταχυδρομείο και φορτίο στο άνω. Εξυπηρετεί πλήρως τις συγκοινωνιακές ανάγκες της Αυτοκρατορίας. Στις 5 και 6 Ιούλη του 1937 η πρώτη αεράκατος Short S.23 διασχίζει δοκιμαστικά τον Ατλαντικό και στις 8 Αυγούστου 1939 εγκαινιάζεται η υπερατλαντική υπηρεσία η οποία διακόπτεται μετά 8 ταξίδια λόγω της έκρηξης του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Στη σειρά «C» παράχθηκαν από τη Short Brothers Ltd 42 αεράκατοι oι οποίες διέσχισαν συνολικά 38 εκατομύρια μίλια. Μόνο η Canopus, η πρώτη της σειράς, πέταξε 2.800.000 μίλια, ενώ πολλές χρησιμοποιήθηκαν μέσα στον πόλεμο και τέθηκαν εκτός υπηρεσίας το 1947.
Την 1η Οκτώβρη του 1937 η Courtier καταστρέφεται κοντά στην Αθήνα μεταφέροντας ταχυδρομείο από την Αίγυπτο, Ινδία και Ιράκ.

Από το βιβλίο του Λώρενς Ντάρρελ “Κέρκυρα. Η σπηλιά του Πρόσπερου”:
« 6.1.38.
Τα ιπτάμενα πλοία της “Ιμπέριαλ Αιργουαίης” έχουν ανακαλύψει τα Γουβιά, όπου τα οχυρωματικά έργα και οι πολεμίστρες του βενετσιάνικου λιμανιού βουλιάζουν βαθύτερα στο βούρκο κάθε χρόνο. Εδώ, στη σκιά του Παντοκράτορα, τα πλοία Σορτ με τη μεγάλη κοιλιά κάνουν κύκλους και τριγυρίζουν ώσπου οι καρήνες τους ξαφνικά σχίζουν τη σμαραγδένια επιφάνεια της λίμνης και τα νερά σχηματίζουν γραμμές σε κάθε πλευρά. Ο Σπύρος έιναι ο δημοφιλής ταξιτζής των πιλότων. Τους αρέσει η μακρίσυρτη προφορά του Μπρούκλιν, οι καυχησιολογίες του, η σεμνότητά του. Συνδυάζει τον αέρα ενός αρχηγού συνωμοσίας, με μια φωνή μπασαβιόλας. Η αφοσίωσή του στην Αγγλία είναι τόσο επιδεικτική που τοπικά είναι γνωστός ως “Σπύρος ο Αμερικάνος”.
Καταπληκτικός πότης μπίρας, μοιάζει βαρέλι με πόδια. Επινοώντας βρισιές και εκστομίζοντας βλαστήμιες, λατρεύει τα παιδιά και δεν οδηγεί ποτέ το σακατεμένο αυτοκίνητό του μάρκας Dodge χωρίς δύο τουλάχιστον να κάθονται δίπλα του και ν΄ακούνε τις ιστορίες του. Δεν βλέπουμε ποτέ τους “πιλότους του” – όπως τους ονομάζει – όμως ένας από αυτούς ζει στη μνήμη μας σαν κάποιος που έκανε μια χειρονομία που διατηρεί το πνεύμα αυτού του νησιού. Ένας από αυτούς τους νεαρούς Άγγλους στο ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα παίρνει μαζί του ένα μπουκέτο λουλούδια από την Κέρκυρα για τη γυναίκα του. Στις 4 το πρωί, μια ώρα πριν από την αναχώρηση, αυτός και ο Σπύρος πάνε με το αυτοκίνητο στο Κανόνι και μαζεύουν λουλούδια στο φως των φώτων πορείας του αυτοκινήτου, από τη δροσοστάλαχτη χλόη πάνω από το Ποντικονήσι. Με το πρώτο φως της αυγής ο πιλότος βρίκεται στον ουρανό και φεύγει για την Αγγλία με το υγρό μπουκέτο του από νάρκισσους και ασφόδελους……..»

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΔΡΟΠΛΑΝΑ ΣΤΑ ΓΟΥΒΙΑ

Αρχές 1929: Υδροπλάνα της αεροπορικής βάσης του Φαλήρου συνοδευόμενα από το ανεφοδιαστικό σκάφος «ΠΛΕΙΑΣ» (βυθίστηκε στο Κρυονέρι τις 25 Απρίλη 1941). Αριστερά διακρίνονται δύο υδροπλάνα AVRO 504 και δεξιά πέντε BLACKBURN DART (ΒΕΛΟΣ).
Το υδροπλάνο BLACKBURN DART ήταν τορπιλοπλάνο με εκπέτασμα πτερύγων 14.78 μέτρα και μήκος ατράκτου 10.82 μέτρα. Διέθετε ένα κινητήρα NAPIER LION V των 465HP και πλήρωμα δύο ατόμων.
Ήταν το πρώτο επιχειρησιακό αεροπλάνο που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα, σε σχέδια της βρετανικής εταιρείας BLACKBURN. Από τη Μ. Βρετανία αγοράστηκαν 4 αεροσκάφη, ενώ άλλα 12 κατασκευάστηκαν στην Ελλάδα στο Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων (ΚΕΑ) στο Φάληρο.
Το βρετανικό υδροπλάνο AVRO 504 ήταν εκπαιδευτικό με εκπέτασμα πτερύγων 10.67 μέτρα και μήκος ατράκτου 8.81μέτρα. Διέθετε ένα κινητήρα CLERGET των 130HP (ή GNOME MONOSOUPAPE των 130HP ) και πλήρωμα δύο ατόμων.
Η χώρα μας παρέλαβε από τη Μ. Βρετανία δώδεκα καινούργια αεροσκάφη (έξι με κινητήρα CLERGET και έξι με κινητήρα GNOME MONOSOUPAPE) για να χρησιμοποιηθούν απο τή νεοσύστατη τότε Ναυτική Αεροπορική Υπηρεσία με έδρα το Τατόι. Τουλάχιστον ένα από αυτά (Νο 54) χρησιμοποιήθηκε κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία.

ΑΕΡΑΚΑΤΟΙ CATALINA ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

Στις 29-06-1935 η εταιρεία «Consolitated» αναλαμβάνει την παραγωγή 60 αερακάτων τύπου ΡΒΥ CATALINA για λογαριασμό του Αμερικανικού Ναυτικού. Ο αρχικός τους ρόλος ήταν η επιτήρηση ακτών και η διάσωση ναυαγών. Το πρώτο σκάφος παραδόθηκε στο Αμερικανικό Ναυτικό στις 05-10-1936 στη βάση του North Island.
Η CATALINA ήταν εφοδιασμένη με δύο κινητήρες Pratt and Whitney R1830-64 των 900 ίππων. Ο οπλισμός της περιλάμβανε ένα πυροβόλο των 30 χιλιοστών στο ριναίο πυργίσκο και δύο των 30 στις θυρίδες της ατράκτου. Μπορούσε να μεταφέρει βόμβες των 500 και 1000 λιβρών ή δύο τορπίλλες ΧΙΙΙ των 1425 λιβρών. Ανέπτυσσε μέγιστη ταχύτητα 178 μίλια ανά ώρα με ύψος πτήσης: 21100 πόδια και ακτίνα δράσης: 2131 μίλια.
Συνολικά κατασκευάστηκαν 3272 αεράκατοι που υπηρέτησαν σε όλα τα πολεμικά μέτωπα, από την Ιαπωνία μέχρι τη Μεσόγειο. Μετά τον πόλεμο υπηρέτησαν σε πολλές χώρες για αεροπυρόσβεση, μεταφορές, ταχυδρομείο και μεταφορά ασθενών. Εκτός από τις Η.Π.Α., κατασκευάστηκαν και στον Καναδά, ενώ θεωρείται από τις πλέον αξιόπιστες αερακάτους, πολλές από τις οποίες πετούν μέχρι σήμερα.

Η CATALINA έκανε την εμφάνισή της στην Κέρκυρα μετά τον πόλεμο στον όρμο των Γουβιών. Επρόκειτο για αμερικανικά σκάφη βαμμένα άλλα σε χρώμα αλουμινίου και άλλα τρίχρωμα. Στις επάνω επιφάνειες ήταν βαμμένες γκρι ανοιχτό σκούρο (dark gull gray) και στις κάτω (περιλαμβανομένων των πεδίλων προσθαλάσσωσης) λευκές.
Τον Ιούλιο του 1994 επισκέφτηκε την Κέρκυρα μια CATALINA του τουριστικού γραφείου “Peter Stuyvesant Travel” το οποίο έχει έδρα την Ολλανδία. Ήταν βαμμένη λευκή με γαλάζιο ρύγχος. Η γαλάζια γραμμή συνέχιζε σε όλη την άτρακτο μέχρι την κορυφή της ουράς. Τα καλύματα των κινητήρων ήταν κόκκινα και είχε διακριτικά Z-CAT.
Άλλη μία CATALINA, ιδιοκτησίας του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤ1 επισκέφθηκε την Κέρκυρα το καλοκαίρι του 1996. Ήταν καναδικής κατασκευής και είχε έλθει για το γύρισμα διαφημιστικού για το ουϊσκι “Jand B”. Το διαφημιστικό είχε γυριστεί στον Αμβρακικό κόλπο. Ήταν βαμμένη κίτρινη και είχε ένα μπλε βέλος από το ρύγχος μέχρι το άκρο της ατράκτου. Στη μύτη του βέλους ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα η λέξη ΑΝΤ1. Τα ακροπτερύγια ήταν επίσης μπλε και είχε γραμμές του ίδιου χρώματος στο πηδάλιο του κάθετου σταθερού.

Γιώργος Ζούμπος

 

«Πτητική Λειτουργία και αξιοποίηση υδροπλάνων στην Ελλάδα
Από το παρελθόν στο μέλλον»

Κέρκυρα: 13 Δεκέμβρη 2013,
ώρα 10.00΄-17.00΄
Ιόνιο Πανεπιστήμιο
Αίθουσα «Νίκος Σβορώνος» Τμήματος Ιστορίας

 

* * *

Διαβάστε επίσης...