Κωνσταντίνα Χρυσικοπούλου: «Το θέατρο στην Κέρκυρα»

Το Σαν Τζιάκομο αναμφισβήτητα υπήρξε για δύο περίπου αιώνες το επίκεντρο της θεατρικής δραστηριότητας για την Κέρκυρα.

Εκδόθηκε πρόσφατα η μελέτη της Σχολικής Συμβούλου Φιλολόγων Κωνσταντίνας Χρυσικοπούλου με τίτλο «Το Θέατρο στην Κέρκυρα. Σύντομη αναδρομή στη θεατρική ζωή της Κέρκυρας από τους μυθικούς χρόνους έως και τον 19ο αιώνα.
Η μελέτη, η οποία καλύπτει εκατό σελίδες, κυκλοφόρησε στη σειρά «Δημοσιεύματα Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών» και διαιρείται σε δύο μέρη:
Ι. Θεατρικά δρώμενα στην Κέρκυρα από τους μυθικούς χρόνους έως και τον 17ο αιώνα.
ΙΙ. Θεατρική δραστηριότητα στην Κέρκυρα κατά το 18ο και 19ο αιώνα.
Α. Θέατρα-θεατρικοί φορείς και παραστάσεις
Β. Κοινό και καλλιτέχνες
Γ. Τα θεατρικά έργα

Θεατρικό και μουσικό κέντρο

Η συγγραφέας ξεκινά από την Οδύσσεια καταλήγοντας στην πλούσια θεατρική δραστηριότητα του 18ου και 19ου αιώνα, την οποία τοποθετεί στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής και αποτυπώνει κατά το δυνατόν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί.
Γίνεται αναφορά στην παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων, στην θεατρική κτηριακή υποδομή και λειτουργία, στους καλλιτέχνες, στους συγγραφείς και μεταφραστές των έργων, με έμφαση στην κερκυραϊκή παραγωγή, καθώς και σε κάθε φορέα που συνεισέφερε στη θεατρική πράξη και στην καλλιέργεια του ενδιαφέροντος για το θέατρο γενικότερα. Τεκμηριώνεται έτσι ότι η Κέρκυρα αποτέλεσε σημαντικό θεατρικό και μουσικό κέντρο της εποχής,
Η θεατρική ζωή του νησιού, με επίκεντρο το Σαν Τζιάκομο, υπήρξε οργανωμένη και συστηματική, με συνεχή παρουσία επαγγελματικών θιάσων και με αξιόλογες παραστάσεις ερασιτεχνών, συμβάλλοντας στη μουσική καλλιέργεια των Κερκυραίων και στη δημιουργία πρωτότυπων έργων, με αποκορύφωμα τη δημιουργία της πρώτης ελληνικής όπερας: τον «Υποψήφιο» του Ξύνδα.

19ος αιώνας

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης σημειώνεται το ανέβασμα έργων που βοήθησαν στην εθνική αφύπνιση και η τέχνη του θεάτρου συνέβαλε ώστε οι Επτανήσιοι να διατηρήσουν την ελληνική τους ταυτότητα.
Γενικά, κατά το 19° αιώνα η Κέρκυρα χαρακτηρίζεται από ένα κλίμα πνευματικής ακμής, ενώ η συμβολή μεμονωμένων ατόμων, όπως του Μάντζαρου και του Γκύλφορντ, αλλά και φορέων, όπως η «Φιλαρμονική Εταιρεια», υπήρξε καθοριστική.
Το θεατρικό είδος δίνοντας τη δυνατότητα πολλαπλών τρόπων προσέγγισής του, απέκτησε πολλούς θιασώτες και ενασχολούμενους με αυτό. Για παράδειγµα, οι μεταφράσεις ξένων θεατρικών έργων καταλαμβάνουν σημαντική θέση στην πνευματική παραγωγή Κερκυραίων λογίων, ενώ το ελληνικό αναγνωστικό κοινό έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με αριστουργήματα του είδους, όπως τα θεατρικά έργα του Σαίξπηρ.