Κατά το 17ο αι. και ύστερα από την πτώση της Κρήτης, η άφιξη του Γενικού Προβλεπτή στην Κέρκυρα απέκτησε έναν πανηγυρικό και επισημότατο χαρακτήρα. Ήδη η συνοδεία τον προϋπαντούσε στο ύψος της Κασσιώπης και συνόδευε την γαλέρα του έως το Παλαιό Φρούριο. Η πόλη και ειδικά η διαδρομή που θα έκανε ο Γενικός Προβλεπτής για να θέσει και επίσημα υπό την προστασία του και την κατοχή του την πόλη και το Φρούριο, είχαν ήδη εορτοστολιστεί από την προηγούμενη ημέρα.

Κάτω από χαιρετιστήριους κανονιοβολισμούς κανονιών και μουσκέτων, ο Προβλεπτής διέσχιζε την πύλη του Μαντρακίου και κατευθύνονταν προς το Παλάτι του, πάνω από το λιμάνι του Παλαιού Φρουρίου. Εδώ τον περίμενε αντιπροσωπεία από τις τοπικές αρχές και τους ντόπιους ευγενείς. Ύστερα από την καθιερωμένη ακρόαση ξεκινούσε ο γύρος της άφιξης, το Ingresso, το οποίο σπάνια άλλαζε σταθμούς και πορεία.
Η μεγαλειώδης πομπή, αποτελούμενη από στρατό, αξιωματικούς, σημαίες κλπ, κατευθύνονταν προς την έξοδο του Παλαιού Φρουρίου, όπου σε ένα περιστύλιο που υπήρχε εκεί βρίσκονταν στημένη μια αψίδα θριάμβου. Στο σημείο αυτό ενώνονταν με μια λιτανεία που έρχονταν από την πόλη με επικεφαλής τον λατίνο αρχιεπίσκοπο, κληρικούς και τέλος τον ορθόδοξο Πρωτοπαπά. Αφού ο Γενικός Προβλεπτής δέχονταν και τις τιμές του κλήρου, όλη πλέον η πομπή κατευθύνονταν προς την Λατινοεπισκοπή, διασχίζοντας την Σπιανάδα, ακουθώντας την οδό της Λατινοεπισκοπής (calle del Duomo San Giacomo).
Στην Λατινοεπισκοπή γίνονταν επίσημη δοξολογία και πολυχρονισμοί. Επόμενος σταθμός ήταν η εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα, όπου ο Γενικός Προβλεπτής γίνονταν δεκτός από έναν ασκεπή Πρωτοπαπά. Για να φτάσει εκεί η πομπή ακολουθούσε δύο δρόμους, την οδό των Εμπόρων (Mercadanti | Μ.Θεοτόκη) και την οδό των Στερνών (calle delle Cisterne | Δ. Κόλλα). Στο εσωτερικό του ναού γίνονταν εγκώμια, παράκληση για τον Προβλεπτή και προσκύνημα του Αγίου. Τέλος η πομπή περνούσε από το ΒΔ άκρο της Σπιανάδας και ακολουθώντας το τείχος της ταφρου επέστρεφε στο Παλάτι του Προβλεπτή, όπου τον περίμεναν οι σύνδικοι των Εβραίων για να τον ράνουν με λουλούδια, όπως είχαν ήδη κάνει κατά την έναρξη της πομπής. Καθ’όλη την διάρκεια της πομπής ο Γενικός Προβλεπτής ήταν στο κέντρο της προσοχής και του σεβασμού, προστατευμένος κάτω από ουρανία, ενώ δεν έλειπαν οι ασπασμοί, υποκλίσεις και φιλοφρονήσεις. Εορτές θα ακολουθούσαν και κατά τις επόμενες ημέρες.
Η σύνθεση της πομπής ακολουθούσε ειδικές διατάξεις, κωδικοποίηση, επισημότητα και αυστηρούς κανόνες. Το πιο σταθερό χαρακτηριστικό του “Ingresso”, από τη καθιέρωσή του (1669) έως το τέλος της ενετοκρατίας, είναι ο τήρηση μιας συγκεκριμένης πορείας, ακολουθώντας συγκεκριμένες οδούς, κανόνας που εξαιρετικά σπάνια και κάτω από ειδικές συνθήκες δεν θα τηρηθεί.
* * *

Διαβάστε επίσης...