Η βενετική διοίκηση πάντοτε χρησιμοποιούσε ξένους για τις στρατιωτικές ανάγκες του κράτους. Κυρίως συναντούμε Γερμανούς (με το όνομα αυτό καλούνται οι βόρειοι και οι κεντροευρωπαίοι) και Βαλκανίους (Δαλματούς και Αλβανούς). Από ελληνικής πλευράς ονομαστοί είχαν γίνει οι stradioti, πού ήταν έφιπποι και έδρασαν τον 16ο [...]
Η προσχώρηση της Κέρκυρας στη Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου (1386) συνέβαλε αποφασιστικά στην οικονομική και στρατιωτική εδραίωση και κυριαρχία της Βενετίας στην Αδριατική και την Ανατολική Μεσόγειο. Η θέση της στην είσοδο της Αδριατικής εκτός των άλλων είχε μεγάλη σημασία και για το εμπόριο [...]
Οι στρατιωτικές δυνάμεις της Βενετικής Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα συρρικνώθηκαν σταδιακά, προ πάντων εξαιτίας των οικονομικών αδυναμιών που βρίσκονταν η Δημοκρατία, αλλά και για την ανεπαρκή εκτίμηση και ενδιαφέρον που έτρεφε για αυτές η πολιτική τάξη. Προηγουμένως, οι δύο κύριες στρατιωτικές επεμβάσεις [...]
Επί Ενετών η κερκυραϊκή κοινωνία ήταν χωρισμένη σε τρεις τάξεις: Στους ευγενείς ή αρχοντολόι, τους αστούς και τον όχλο ή ποπολάρους. Οι ανεπάγγελτοι και οι χειρώνακτες βιοπαλαιστές αποτελούσαν το κατώτερο στρώμα του όχλου, τη λεγόμενη «πλεμπάγια», ή κοινώς το σκυλολόι. Η τάξη των ευγενών στην [...]
Στην περίοδο της βενετικής κυριαρχίας εμφανίζεται καί εδραιώνεται στα Ιόνια νησιά ο θεσμός των θρησκευτικών αδελφοτήτων λαϊκών. Πρόκειται για συσσωματώσεις ατόμων που συνδέονται με κοινά ενδιαφέροντα είτε επαγγελματικά, είτε αποκλειστικά πνευματικά. Το στοιχείο αυτό διαφοροποιεί τις αδελφότητες σε συντεχνιακές και σε καθαρά θρησκευτικές αδελφότητες. Παρά [...]
Η βυζαντινή πόλη, όπως έγραψε κλείνοντας ένα πρόσφατο άρθρο της μια γνωστή βυζαντινολόγος, είναι ένα παράξενο φαινόμενο, του οποίου οι ιδιομορφίες ανάγονται στα χρόνια της Αρχαιότητας. Θα μπορούσε κανείς να συμφωνήσει ή όχι με το δεύτερο μέρος της φράσης, αλλά οπωσδήποτε θα συμφωνήσει με το [...]
Η στρατιωτική οργάνωση των βενετικών κτήσεων εν γένει, επομένως και των νησιών του Ιονίου, ακολουθούσε τη γενική στρατηγική της Βενετίας, που ήταν κυρίως αμυντική και απέβλεπε στη διατήρηση των κτήσεων, κυρίως από την τουρκική απειλή και από τις συχνές κατά την εποχή εκείνη πειρατικές επιδρομές. [...]
... Στον καιρό των Βενετσιάνων το νησί δεν είχε δρόμους, είχε μόνο μονοπάτια. Τά μονοπάτια γινότανε μόνα τους από το ασταμάτητο περπάτημα η τά χαράζανε οι άνθρωποι βάζοντας να περπατάει μπροστά ένας γάιδαρος. Το πανέξυπνο ζώο διάλεγε το πιο βατό μέρος για να προχωρήσει με [...]
Ονομαστοί Αναπλιώτες στρατιώτες ήσαν οι αδελφοί Μανόλης και Γεώργιος Μόρμορη. Είναι πολύ πιθανό να ανήκουν στην ίδια γενιά με τους λόγιους Μουρμούρηδες, που αναφέρονται από τον Παρανίκα” και που είχαν εγκατασταθεί στη Βενετία. Οι Μορμόρηδες, μετά την παράδοση του Αναπλιού, ακολούθησαν τους Βενετούς κατά την [...]
Στην οξυγραφία που προτάσσει του κειμένου του για την ιστορία της αγαπημένης του πόλης, ο Ανδρέας Μάρμορας δίνει, από το 1672, μια αναπαράσταση του αστικού χώρου που, ουσιαστικά, αυτή την εποχή είναι ο περιτειχισμένος χώρος. Το κείμενο, πλούσιο τόσο σε συμβολισμούς, όσο και σε πληροφορίες [...]
