Οι λίθινες βάσεις των πεσσών της Porta Reale
Οι λίθινες βάσεις των πεσσών της Porta Reale εντοιχισμένες στην οδό Γ. Ασπιώτη. (Θέοφιλος Φίλης Τζίκας/Λεωνίδας Στανέλλος)
Οι λίθινες βάσεις των πεσσών της Porta Reale εντοιχισμένες στην οδό Γ. Ασπιώτη. (Θέοφιλος Φίλης Τζίκας/Λεωνίδας Στανέλλος)
Σχέδιο του Π. Φρουρίου στα 1780. * * *
Από πόλη-φρούριο, σε πόλη φρουράς Η συνθήκη των Παρισίων, που υπογράφτηκε στις 30 Μαΐου 1814, επικυρώνει την οριστική μετάβαση της Κέρκυρας και των Επτανήσων στο στρατιωτικό έλεγχο του βρετανικού στέμματος. Μαζί με τη Μάλτα, την Κύπρο και το Γιβραλτάρ, τα Ιόνια νησιά έρχονται έτσι να [...]
Στις αρχές του 18ου αιώνα η Κέρκυρα δεν διάθετε ένα νοσοκομείο αλλά χάρη στην πρωτοβουλία και την ευσπλαχνία ενός ιδιώτη, του Zuanne Dilotti, που ανήκε στην συντεχνία των εμπόρων, κατάφεραν να χτίσουν ένα. Ο Dilotti επωμίσθηκε το κόστος ανέγερσης και την επίπλωση, συνέστησε επίσης και [...]
Υπάρχει ένα θέμα που αφορά τη μορφή της Κέρκυρας, και το οποίο επεξεργάσθηκε η Βενετική πολιτική επί τέσσερις αιώνες, από τον ύστερο μεσαίωνα έως και τη νεότερη εποχή: πρόκειται για το επίκεντρο, το σπουδαίο ρόλο του νησιού και της πόλης του Ιονίου, στο πλαίσιο του [...]
Η κατασκευή των λαξευτών μνημειακών πυλών της πόλης της Κέρκυρας και ειδικά της Πόρτα Ρεάλα (Μεγαλοπρεπής Πύλη), σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Ferrante Vitelli, υποδηλώνει τη βούληση της Βενετικής Δημοκρατίας να σφραγίσει το έργο της ανανέωσης μέσω του ρητορικού σχήματος του "ισχυρού και ωραίου", το οποίο [...]
Το «εν κινήσει» λεοντάρι του Αγίου Μάρκου (1540), στην αποθήκη του αλατιού των αλυκών του Ποταμού (saline), είναι σίγουρα το πιο παλιò παράδειγμα που μπορεί να χρονολογηθεί στο νησί. Λίγο μεταγενέστερο της μεγάλης τουρκικής επίθεσης του 1537, το συγκεκριμένο λεοντάρι στηρίζει τα πόδια του [...]
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ Η παλιά πόλη, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι γειτονιές. Το ιστορικό κέντρο - οι γειτονιές Η Ιστορική πόλη εντός των τειχών του 16ου αιώνα κτισμένη στο ΒΑ άκρο χερσονήσου στο μέσο της ανατολικής ακτής του νησιού, μεταξύ δύο Φρουρίων, περιορισμένη από γη και θάλασσα [...]